1000 Years Nursery คำสั่งสุดเพี้ยนของยัยพี่เลี้ยงหลุดโลก

จบแล้วจ้า!!!
ไม่น่าเชื่อว่าจะกระเสือกกรมาได้ถึงจุดนี้ = =;;

คุณเคยคิดถึงโชคชะตาของตัวเองมั้ย...?

โชคชะตาที่ว่า ถูกกำหนดไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน...?

บางคนอาจจะเป็นตั้งแต่เกิด หนึ่งปีก่อนเกิด หรือสิบปีก่อนเกิด...

แต่สำหรับฉันแล้ว โชคชะตาที่ว่านั่น ถูกกำหนดไว้ตั้งแต่...หนึ่งพันปีที่แล้ว

 
บทนำ

ฉันเคยอ่านหนังสือเก่า ๆ ขาด ๆ อยู่เล่มหนึ่ง มันบอกว่าเมื่อราว ๆ พันปีก่อน กลุ่มคนได้ถูกแบ่งออกเป็นสองพวกคือคนธรรมดากับผู้มีพลังพิเศษ

มันบอกว่าผู้มีพลังพิเศษก็คือพวกที่มีญาณหยั่งรู้ธรรมชาติโชคชะตา ซิกเซ้นส์อะไรเทือกนั้น แต่ถ้าเก่ง ๆ หน่อยก็ถึงขั้นสะกดจิตได้เลยแหละ...โอ้ว แม่เจ้า -O- (โปรดสังเกตอาการว่าฉันโคตรเชื่อเลย)

แต่เรื่องราวมันบานปลายเมื่อกลุ่มคนที่มีพลังพิเศษพวกหนึ่งทำเรื่องผิดจารีตจนสองฝ่ายเกิดการถกเถียงกันว่าพลังทางจิตอะไรพวกนั้นไม่สมควรมีอยู่และสมควรอย่างยิ่งที่จะทำลายมันซะ จากนั้นก็ใส่ร้ายป้ายสีว่าพวกพิเศษพึ่งพาพลังตัวเองเกินไปจนลืมพื้นฐานการใช้ชีวิตของมนุษย์ไปแล้ว จนผู้นำของพวกพิเศษได้วางเดิมพันใหญ่หลวงเอาไว้ว่า ต่อจากนี้ไปอีกพันปี จะให้ทายาทสองตระกูลใหญ่ของผู้มีพลังพิเศษมาเจอ มารัก ในฐานะคนธรรมดา เพื่อพิสูจน์ว่าพวกเขาไม่ได้ลืมพื้นฐานชีวิตไป และยังเพื่อพิสูจน์ด้วยว่าพวกเขาจะสามารถเลี้ยงดูลูกหลานให้เข้าใจเรื่องละเอียดอ่อนอย่างความรักได้

อ่านมาถึงตรงนี้ฉันก็เกิดสองความคิดขึ้นมาว่า หนึ่ง...โม้แหลกลาญ คนแต่งช่างสร้างเรื่องได้บรรเจิด...เกินจริงไปหน่อยมั้ย? และสอง...เรื่องนี้ช่างน้ำเน่าซะไม่มี! (ฉันมันพวกน้ำตาลในเส้นเลือดเท่ากับศูนย์ โปรดเข้าใจไว้ ณ ที่นี้นะเออ -^-)

สิ่งแลกเปลี่ยนที่ผู้นำคนนี้ได้เอามาเดิมพันก็คือ ถ้าเขาแพ้พนัน เขายินดีจะทำตามประสงค์ของผู้นำคนธรรมดา นั่นก็คือการทำลายพลังพิเศษในตัวของพวกพิเศษทุกคนให้ความพิเศษเป็นพิเศษนั้นหายไปตามประสงค์ของเจ้าผู้นำฝั่งที่ไม่พิเศษนั่นเอง

ปล. ประโยคนี้ผู้แต่งก็เมื่อยมือเป็นพิเศษเหมือนกัน (-_-;)

จบหน้านี้ฉันก็ปิดหนังสือลง บอกกับตัวเองว่า ไร้สาระ โดยที่ในใจก็คิดว่ายังง้ายยังไงเรื่องนี้มันก็เมคสตอรี่ชัด ๆ แต่ความจริงแล้ว...ฮึก...ฮือ...T^T

จากพันปีจวบจนวันนี้ ใครจะไปคาดคิดว่าแจ็กพ็อตจะแตกลงที่ฉัน...ฮึก...สาวน้อยสดใสเริงร่าไร้เดียงสาลัลล้า (?) ผู้ซึ่งต้องพ่วงท้ายไปอีกว่า ซวยที่สุดในปฐพี ชีวิตนี้ช่างชีช้ำ...กะแง้~! TTOTT